ગ્રહણરાત્રિએ…

ચંદ્ર…
સુહાગરાતે શરમાયેલી, વીખરાયેલી અને બહેકેલી
કોઈ ભીને વાન નવોઢાના
રાતાચોળ કંકુ અને
કેસરકઢેલા ઉન્માદથી
લાલ થયેલા ભરાવદાર ગાલ જેવો

ચંદ્ર…
માએ મધરાતે ઉઠીને ચોળવેલી
થોડી દાઝી ગયેલી
કડક, ખરબચડી, ધીંગી
છતાં ય મીઠીમીઠી
ખુશ્બોદાર ભાખરી જેવો

ચંદ્ર…
લોહીતરસ્યા કોઈ વેમ્પાયરે
સન્નાટામઢી સડક પર
શ્વેત ગરદનમાં શ્વેત દાંત ખૂંપાવી
તાળવે ચોંટેલા ચિત્કાર સાથે
ફિક્કા કરેલા ફૂલગુલાબી ચહેરા જેવો

ચંદ્ર…
ખરીદ્યા પછી ખાવાના ભૂલાઈ જતા
રેફ્રિજરેટરમાં બંધ પડીને
ડાર્ક ચોકલેટ આઈસ્ક્રીમની બાજુમાં રહેલા
થીજેલા ચીમળાયેલા
ચેરી રેડ પ્લમ જેવો

ચંદ્ર…
મેલી ચાદરની કોર પર
થાકેલી વૃદ્ધ અશક્ત
નરમ હથેળીની કરચલીઓ વચ્ચેથી
સરકી ગયેલી
રાતના ડોઝની છેલ્લી ભૂરી ટેબ્લેટ જેવો

ચંદ્ર…
ફેફસાથી આપેલી ભીંસ
દિવાલો ઠેકી જતી ચીસ
પછી એકસાથે બહાર આવતા
આંખના ખૂણે આંસુના ટીપાં અને
નવજાત શિશુના ઘેરા રતુમડાં ટાલકા જેવો

ચંદ્ર…
સતત ફટકા ખાઈને
મેદાનોના લીલા ઘાસથી
ચીકણા કાદવ સુધી રગદોળાઇને
અંતે ચમકતી પોપડી ઉખડી જતાં
ફેંકાયેલા વાસી દડા જેવો

ચંદ્ર…
અંધારી રાતના ભીની રેતીમાં
પડખામાં સુતેલી કોઈ
ઘાટીલી તામ્રવર્ણી સંગિનીની
ગુલાલરંગી તંગ કંચુકીમાંથી ડોકાતા
માંસલ કથ્થાઈ ઉભારના વળાંક જેવો

ચંદ્ર…
કોઈ એકલવાયી આકાશી પરીએ
તૂટેલી પાંખના પીંછાની
દાંડી પર ટિંગાડેલા
સોનેરી વાળ બાળીને
પ્રગટાવેલા ઝાંખા ગોળ ફાનસ જેવો

જય વસાવડા

(કવિતાનો હું ભાવક ખરો, સર્જક નહિ,-પણ સદીનું સર્વોત્તમ ચંદ્રગ્રહણ નિહાળતી વખતે પાંચેક કલ્પનાઓ આપોઆપ રાતરાણીના કોમળ પુષ્પની માફક હવાની લહેરખી સાથે ખોળામાં સરકી પડી..ને થોડા વિચારવલોણા પછી બીજી ચાર સપાટી પર આવી..ગ્રહણ છૂટવા આવ્યું, ને ચાંદરણાં મુકતું ગયું…આ રચના કાચી જ છે- મારામાં ભરતી ઉઠી  એટલે હું તરતી મૂકી દઉં છું.પછી કિનારાની રેતી સાથે પછડાઈને ભલેને ફીણ ફીણ થઇ જાય! )