slow dance – વિસામો

Have you ever watched kids

on a merry-go-round ?

Or listened to the rain

slapping on the ground?

Ever followed a butterfly’s erratic flight

Or gazed at the sun into the fading night?

You better slow down.

Don’t dance so fast.

Time is short.

The music won’t last.

Do you run through each day

on the fly?

When you ask “How are you?”

do you hear the reply?

When the day is done,

do you lie in your bed

With the next hundred chores

running through your head?

You’d better slow down.

Don’t dance so fast.

Time is short.

The music won’t last.

Ever told your child,

We’ll do it tomorrow

And in your haste,

not see his sorrow?

Ever lost touch,

Let a good friendship die.

‘Cause you never had time

to call and say “Hi”?

You’d better slow down.

Don’t dance so fast.

Time is short.

The music won’t last.

When you run so fast to get somewhere

You miss half the fun of getting there.

When you worry and hurry through your day,

It is like an unopened gift….Thrown away…

Life is not a race.

Do take it slower.

Hear the music.

Before the song is over.

 ~ David L. Weatherford (1991)

તમે કયારેય નિહાળ્યો છે,

ચકડોળમાં ધૂમતા બાળકોનો ઉન્માદ?

કે પછી કદી સાંભળ્યો છે

ધરતી પર ઝીલાતા વરસાદનો નાદ?

કદી ઠેકડો માર્યો છે,

જોઈને પતંગિયાની ઉડાન?

કે પછી કયારેય સમી સાંજે

ડૂબતા સૂરજ પર આપ્યું છે ઘ્યાન?

થોડાક ધીમા પડો. જરા વિસામો લો.

બહુ ઝડપથી ન કરવો નાચ.

સમય છે ટૂંકો, સંગીત પડશે શાંત!

ઉતાવળમાં જ પસાર કરો છો

છેક સવારથી રાત?

કોઈને ‘કેમ છો?’ પૂછયા પછી

એની સાંભળો છો વાત?

જયારે પડો પથારીમાં પડો ત્યારે

તરત આવે છે નીંદર

કે યાદ આવે છે

સેંકડો બાકી કામોનું લપસીંદર?

થોડાક ધીમા પડો. જરા વિસામો લો.

બહુ ઝડપથી ન કરવો નાચ.

સમય છે ટૂંકો, સંગીત પડશે શાંત!

કયારેય કહ્યું છે નાના ભૂલકાંને, કે

‘આજે નહિ, હવે તારૂં કામ થશે કાલ’

અને પછી તમારા  ટેન્શનમા ભૂલ્યા છો,

જોવાનું એના ચહેરા પર ઓસરતું વ્હાલ?

કયારેય છૂટી ગઈ છે મૈત્રી,

અને પછી બળી છે એની લ્હાય?

કારણ કે તમે ટાણે ચૂક્યા હો,

એક ફોન કરીને કહેવાનું ‘હાય’?

થોડાક ધીમા પડો. જરા વિસામો લો.

બહુ ઝડપથી ન કરવો નાચ.

સમય છે. ટૂંકો, સંગીત પડશે શાંત.

જયારે તમે ખૂબ ઝડપથી દોડો છો,

કોઈ મંઝિલે પહોચવા માટે…

ત્યારે ગુમાવી દો છો અડધો આનંદ,

જે મળ્યો હોત સફરની વાટે…

જયારે ચિંતા અને દોડધામમાં

પસાર થઈ જાય આખો દિવસ

એ તો જાણે ખોલ્યા વિના જ ગઈ ફેંકાઈ

ભેંટ કોઈ એકદમ સરસ!

જીંદગી નથી કોઈ રેસની હરિફાઈ

થોડા ધીરા રહો, જાણો એની નવાઈ

કાન દઈને સાંભળો એનું સંગીત

ખબર નહિ પડે, કયારે પૂરૂં થશે ગીત!

 ~ અનુવાદ: જય વસાવડા (૨૦૦૪)

ઇન્ટરનેટ પર ખૂબ ફરતા મેઈલમાંનો એક એટલે ડેવિડ વેધરફોર્ડની આ હૃદયસ્પર્શી કવિતા ‘સ્લો ડાન્સ ‘. ચેઈન મેઈલમાં એની સાથે મેલોડ્રામા જોડવામાં આવ્યો છે, અને એક કેન્સરગ્રસ્ત બાળકીએ મરણપથારીએ આ લખી હોવાનું કહેવાય છે. મને ખુદને પણ મૂળ કવિનું નામ માંડ મળ્યું, થોડા વર્ષો પહેલા. આમ તો વાંચતાવેંત ખ્યાલ આવી જાય છે કે આ રચના સરળ છે, પણ સામાન્ય નથી. કોઈ સિધ્ધ સર્જકની છે, દર્દીની નહિ.

એની વે, મને આ ખૂબ ગમે છે. આ મુજબ થોડુંક જીવાય છે , એટલે વિશેષ વ્હાલી છે. બહુ કામકાજ વધી જાય ત્યારે બહાર ‘બીઝી’નું પાટિયું લટકાડી હું અંદરથી ‘લેઝી’ થઇ જાઉં છું. સતત રઝળપાટ, વ્યસ્ત વિચારવલોણું – એનો કાંટો જરાક વધી જાય એટલે નવરાશની હાશ  માણવા પ્રયાસો કરું છું. ભલે, આર્થિક આવક વધારતા મારા જ કેટલાક પ્રોજેક્ટ ટલ્લે ચડે, ભલે સેલ સાયલન્ટ રહે, ભલે થોડોક બીજાઓને અજંપો થાય, ભલે હું ય જરાક ચીડાઈ જાઉં અધુરપથી…..ગાડી સલામતીથી દોડતી રાખવા એક્સીલરેટર સાથે, સમય સમય પર બ્રેક મારવી જરૂરી છે. બ્રેક એટલે મીની વેકેશન જ નહિ, જસ્ટ નિરાંત. બસ, એમ જ .

 એક લેખ માટે ઇન્સ્ટન્ટ (ઉત્સ્ફૂર્ત, યુ નો ! :P) એનો અનુવાદ થઇ ગયેલો. મૂળ કવિતાના અંગ્રેજી પાઠ સાથે મારો આ અનુવાદ અહીં મુકું છું. કહેવા જેવું બધું કવિતામાં કહેવાઈ જ ગયું છે. વાંચવા નહિ , જીવવા જેવી છે  આ રચના! માણો, જીમ વોરેનના ચિત્ર અને ન્યુયોર્કના સેન્ટ્રલ પાર્કમાં એક વરસાદી સાંજે મેં ખેંચેલી તસવીર સંગાથે આ જીવનસંગીતની મધુર શબદ-સુરાવલિ…